De mens is te zien als een puzzelblokje binnen de organisatie als puzzel. Ook de organisatie is op zichzelf weer een puzzelstukje binnen een groter geheel. Wil je als mens en organisatie dat je puzzelstukje past in het grotere geheel, dan is het zaak om ervoor te zorgen dat je je puzzelstukje volledig vult. Zonder het groter of kleiner te maken, bij te schaven, te veranderen, er iets aan toe te voegen of anderszins te vervormen. Pas als je – letterlijk en figuurlijk – ‘in vorm’ bent, kun je het beste geven van wat je te geven hebt.

“Want dat is waar wendbaarheid, flexibiliteit en vernieuwingskracht écht over gaan: met alles wat je in huis hebt, samen aanpakken wat er hier en nu toe doet en zo beweging creëren in samenhang en verbinding met het grotere geheel.” Dat kan best ingewikkeld zijn. Veel mensen hebben niet geleerd hoe ze hun vorm volledig kunnen vinden – laat staan vullen. En organisaties zijn hier vaak ook niet op (in)gericht en staan dit – met hun beperkende systemen en management – juist meer in de weg dan ze eigenlijk nodig hebben om te kunnen (blijven) meebewegen.

Wil je een goed presterende organisatie waar ieder zijn kwaliteit volledig kan geven en waar werken inspireert, dan gaat het erom te investeren in een ontwikkelingsgerichte cultuur waarin iedereen open, transparant en authentiek kan samenwerken. Daar is moed voor nodig. Het vraagt van mensen om bereid te zijn naar zichzelf te kijken, ook wanneer ze pijnlijke dingen tegenkomen. Het vraagt van organisaties om de ruimte, middelen en toegang te organiseren om naar binnen én buiten te blijven kijken. Om ruimte voor ontwikkeling maar ook om richting. Kortom, om nieuw organiseren én nieuw leiderschap.